Hayat bir tiyatro, insan oyuncudur…
Hayat isimli bilge öğretmenin
Önüne çıkarttığı her şeyi insan
Kolayca kabul ederek yaşar;
Ölüm gerçeğine ise isyan eder,
Oysa yaşamın bedeli ölümdür…
…
Ana rahminden çıktığı anda insan,
Son durak olan ölüme doğru
Uzun bir yürüyüşe geçer;
İnsan bu yolculukta bilinci,
Aralıksız gelişip artan tek canlıdır…
…
Yürüyüşü sırasında aklını kullanarak,
Kendini aralıksız şekilde olgunlaştırır,
Matematik, felsefe, edebiyat okuyan kişi
-Geliştirdiği aklıyla şu sonuca ulaşır;
Madem doğdum kesin öleceğim;
Ölümü anlamalı onunla anlaşmalıyım,
Diye durumunu kolayca kabul eder…
…
Akıllı insan şu soruları sorar;
Eğer ölüm olmasaydı hayatın
Hiçbir değeri olur muydu? Olmazdı,
Hayata değerini ölüm verir…
…
Hz. Mevlana ölümü en iyi anlayan,
En derin anlatan eşsiz bilgedir;
O hayatın finali olan ölümü bir tür;
Düğünü sayar ve sevgiliye kavuşma,
Anı olarak değerlendirir buluşma,
Konusunda heyecanlanır…
…
Âşık Veysel ise ona şöyle yaklaşır;
-Benim sadık yârim kara topraktır,
Ölümü sevgiliye kavuşmak sayar…
…
Peygamberimiz;
Ölümden sonrasını sorana ise;
-Kişi sevdikleriyle beraberdir, der…
…
İnsan bu gezegende tarih sahnesine,
Çıktığı andan itibaren ölümü yok etmeye,
Onu hayattan silip ölümsüz,
Olmaya çalışmış ama başaramamıştır…
…
İnsan sürekli korkup devamlı ret ettiği;
Ölüm konusunda çeşitli inançlar,
Çeşitli felsefeler oluşturulmuş,
Kitaplar yazılıp, ölümsüz mimari
Eserler yapmıştır…
…
Unutulmaması gereken şu;
Doğum gibi ölümde kişiseldir…
Bu gezegende 120 milyar insan,
Kişisel olarak doğmuş, yaşamış,
Kişisel olarak ölmüştür; dünyanın yarısı
Oğlu, yarısı da kızı olsa
İnsan tek başına ölecektir…
…
Bu doğal yasa insanla birlikte
Tarih sahnesine çıkmış,
Son canlı yok oluncaya kadar
Onunla birlikte var olacak;
Son canlıyla ölüm de ölüp
Bu sahneden inip gidip gidecektir,
…
Ancak teselli boyutundan bakınca;
Ölenler öldüğünü asla bilmez
Sadece doğa yasasına uygun,
Davranmıştır ölenin peşinde
Kalanlar üzüntü, acı yaşar…
…
Arkada kalanlar ölen kişi yaşarken eğer,
Sevgi, saygıda, hürmette kusur etmemiş;
Ona iyi davranmış, hayatını kolaylaştırmış,
Her türlü bakım ve yardımı yapmışsa
Üzülmelerine gerek kalmayacaktır…
Gönül rahatlığıyla kendilerinin de
Gideceği yere onu önceden yolcu,
Ettiklerini düşünüp teselli olmalıdır…
…
Ölen kişinin arkasından en çok
Ağlayan, çırpınan, kendini yırtanın,
O kişi yaşarken gerekli yardımı
Yapmadığı, sevgi göstermediği
Yapılan bilimsel gözlemlerce kanıtlanmıştır…
…
Akıllı insana sormuşlar;
-Ölen kişi nereye gider? Yanıt şöyle;
-Doğmadan önce neredeyse oraya gider…
Bir tür devre mülk olan
Dünya sahnesi bir yandan
Gidenler, bir yandan gelenlerce
Resmigeçit yapılan gösteri alanıdır…
…
Ölenlerin arkasından güzel şeyler
Söylemek, duam etmek en güzel
Davranış biçimi olacaktır…